CHP Gaziantep Milletvekili Hasan Öztürkmen, Gaziantep Üniversitesi’nin Türkiye üniversiteleri arasında üç sıra daha gerilemesinin nedenlerini sordu. 2019 yılında üniversitenin 31. Sırada olduğunu hatırlatan Öztürkmen, son verilere göre 49. Sırada yer aldığını belirterek, üniversite yönetimini eleştirdi.

Öztürkmen’in açıklamasından öne çıkanlar:

Gaziantep Üniversitesi, bilimsel alanlardaki sıralamalarda düşüş yaşamaya devam ediyor.
Türkiye’deki üniversitelerin akademik performansını değerlendiren URAP 2025-2026 verilerine göre Gaziantep Üniversitesi geçen yıla göre üç sıra daha gerileyerek 49. Sırada yer aldı.

URAP’ın ölçüm kriterleri; makale sayısı, atıf sayısı, doktora sayısı, öğretim üyesi/öğrenci oranı, uluslararası işbirliği, TÜBİTAK projelerini kapsıyor.

Gaziantep Üniversitesi, bölgesel konumu gereği Orta Doğu ülkelerinden öğrenci çekme avantajına sahip olsa da, uluslararası proje ve ortak yayın sayısında artış sağlayamıyor.

Geçen sene yine bu raporu değerlendirmiş, Gaziantep Üniversitesi’nin geri gidişine dikkat çekmiştim.

Gaziantep Üniversitesi 2019 yılında Gaziantep Üniversitesi 31. Sıradaydı.

Türkiye’deki üniversitelerdeki kalitesizlik, Gaziantep Üniversitesi ile sınırlı olmasa da şehrimizdeki üniversitenin Türkiye şartlarında bile daha gerilere düşmesi hepimizi tedirgin etmektedir.

Gaziantep Üniversitesi, akademik başarıları ile değil, torpil ve özel kadro ilanlarıyla gündeme geliyor.

Gaziantep Üniversitesi, Türkiye sıralamasında gerilerken, Türk üniversiteleri de dünya sıralamasında geriliyor.

Üniversitelere ayrılan bütçe yetersiz. Akademik kadrolar, rektörler siyasetle içli dışlı.

Rektörlük seçimi zamanında adaylar Ankara’da kapı kapı dolaşıyor.

Çin ve Avustralya üniversiteleri dünya sıralamalarında hızla yükseliyor, çünkü devlet politikası olarak Ar-Ge’ye ve araştırma üniversitelerine destek veriliyor.

Önerilerimiz şunlardır:

Üniversitelerde araştırma ofisleri kurularak, akademisyenlere proje yazımı, dergi seçimi, veri analizi konularında destek verilmelidir.

Doktora tezleri, sadece savunma değil, uluslararası yayın üretimine dönüştürülmeli.

Üniversiteler, başarılı doktora mezunlarını bünyesinde tutarak akademik sürdürülebilirlik sağlamalı.

Yabancı üniversitelerle ortak proje, çift diploma ve değişim programları artırılmalı. Ama bu Orta Doğu ile sınırlı kalmamalı, dünyanın değerli üniversiteleri ile ortak projeler geliştirilmeli.

Sanayi bölgeleriyle ortak Ar-Ge merkezleri kurulmalı.

Akademik kadro atamalarında liyakat esas olmalı; üretken, yenilikçi ve etik değerlere bağlı akademisyenler desteklenmeli. Rektörün, dekanın, bölüm başkanlarının akrabaları kadrolara doluşturulmamalı.

Performans değerlendirmelerinde yayın, proje, eğitim kalitesi ve öğrenci memnuniyeti dengeli biçimde dikkate alınmalı.